adv. & adj.
I. Adv.
A. Adv.
(1) Tout de suite.
●(1868) FHB 202/361a. hag an difazi a vezo great dioc'htu. ●(1883) MIL v. deustu ha var eün. ●(18--) SAQ I 139. Red eo hen ober, dastu, heb gortoz. ●(18--) SAQ II 57. D'ar zul da noz dastu.
●(1905) BOBL 16 décembre 65/1a. a respounimp holl dostu, heb marc'hata. ●(1906) KPSA xvi. C'hoant e peuz da govez dostu ? ●(1920) AMJV 69. Dioc'htu goude an oferen.
(2) À la suite, consécutif.
●(1659) SCger 114a. tout de suite, tr. «dioc'h tu.» ●118a. tout d'vne tire, tr. «dioc'h tu.» ●120a. tout d'vn train, tr. «dioc'h tu.»
●(1838) CGK 6. Eïs de deus tu. ●(1852) MML 136. dec dez dustu. ●(1872) ROU 78b. Deux années consécutives, tr. «bloavez ha bloavez diouz-tu.» ●(1880) SAB 122. nao miz diouz-tu. ●(1894) BUZmornik 269. eur zec'hor vraz a badaz tri bloaz dioc'htu.
●(1911) BUAZperrot 316. ar pabed a belleas o c'hear diouz bez sant Per. Pemp dioc'htu. ●(1912) BUAZpermoal 320. ar pabed a bellaas o c'hêr diouz be sant Per. Pemp dustu. ●(1923) LZBg Ebrel 6 Aveit er Chinézed nen des ket brasoh plijadur, meit chom, érieu abéh doh-tu, flutet en-dro d'er lampr, da barlandal, én ur vutumein pimpadeu unan arlerh en al ! ●(1954) VAZA 70. Hervez ma’z oan en gortoz, daou vloaz diouzhtu e teuas ganin da vat arnodennoù ar vachelouriezh.
(3) Hiziv diouzhtu : aujourd'hui même.
●(1909) KTLR 261. Ma oc'h kountant me 'gemero, hirio dioc'htu, anezhi da bried.
B. Loc. adv.
(1) Diouzhtu-diouzhtu : consécutif.
●(1872) ROU 78b. Consécutif, tr. «bloavez ha bloavez diouz-tu.»
●(1910) MAKE 16. tri bloavez dioc'htu-dioc'htu. ●33. eun hanter dousen gwechou, pe war-dro, dioustu-dioustu.
(2) Diouzhtu-kaer : à la suite.
●(1908) PIGO II 131. a evas dustu-kaer diou skudellad dour eus ar c'helorn. ●(1909) TOJA 6. Jani, oc'h êsa tri pe bevar dog dustu-kaer.
(3) Diouzhtu-dak : illico, sur le champ.
●(1903) MBJJ 278. Ha me dioustu-tak ouz taul. ●342. Æt er-mæz dioustu-dak ar boed.
(4) Diouzhtu-dak : il y a un instant.
●(1935) BREI 431/3d. Me, eme ar c'higer, am eus tremenet dioustu-dak eur wetur hag ac'h ae ganti daou du an hent.
II. Épith.
(1) Qui est d'un caractère déterminé, décidé.
●(1857) CBF 36. me zo eunn den dioc'h-tu, tr. «je suis rond en affaires.» ●(1872) ROU 80a. Décidé, résolu, d'un caractère déterminé, tr. «diouz-tu.»
●(1906-1907) EVENnot 31. (Plouigno) Me zo eun den diustu hag a lavar ma sonj. ●(1909) BROU 222. (Eusa) Den diouc'htu, tr. «gaillard décidé.»
(2) Continu.
●(1732) GReg 203b. Fièvre continuë, tr. «Terzyeñ diouc'htu. Van[netois] Terhyan doh-tu.»
III. Loc. conj. Diouzhtu ma : aussitôt que.
●(18--) MIL.ms. ha dioc'htu ma voent diloc'h ha dindan gouel ez ejont etrezek ar mor doun (d'après BUBR 20/266).
●(1907) AVKA 20. Dioustu ma oe tec'het ar Rouane, ael an Aotro a n-am diskoueas da Josef en kreiz e gousk. ●(1921) PGAZ 101. dioc'htu ma teuio an urz.