diouetiñ

v.

(1) V. tr. d. Se douter de.

●(1936) IVGA 228. hep dioueti an «dañjer». ●(1972) SKVT I 23. Ne voe dioutet netra. ●50. n'eo ket bet diouetet netra evit dec'h.

(2) V. intr. Se douter.

●(1974) GAME 10. Diweta ren.