diouennet

adj.

(1) Détruit.

●(1977) PBDZ 778. (Douarnenez) diouennet, tr. «annihilé, totalement détruit.»

(2) = trec'het gouenn gantañ.

●(1868) FHB 178/172b. bretoned divouennet, bastardet ha divadezet.