v.
I. V. tr. d.
(1) Débarrasser (un endroit) de ce qui l'embarrasse.
●(1935) LZBl Du/Kerzu 278. da zellet piz e pep korn al lochenn ha da ziloja anezi an ostizien deuet eno en e raok da glask lojeiz.
(2) Faire partir (qqn) d'un endroit, expulser.
●(1882) BAR 170. diez e oe bet ho diloja. ●(1896) LZBt Meurzh 29. deut oa a-benn da ober dilojan al laeron deuz ar vro.
●(1911) BUAZperrot 662. da ziloja anezan divar e venez. ●(1915) MMED 122. Urz on deus da ziloja ar Prussianed a zo aze dirazomp, var an dorgennik. ●(1964) KTMR 17. diloja neiziou pig.
(3) Chasser (qqn) d'une maison, d'une ferme.
●(1847) MDM 317. abalamour ma sounch dehoc'h en deuz klasket ho tiloja. ●318. penaos n'em diloje biken ; rag emez-han, ar ouen eus ar famill en doa c'hoand da zerc'hel eno.
(4) Faire cesser le bail de qqn.
●(1870) FHB 300/309b. me zilojo ac'hanoud da c'houel Mikeal kenta.
(5) =
●(1909) BROU 224. (Eusa) Diloja an deñved, tr. «faire sortir les moutons de leur abri.»
(6) Dilojañ neizhioù : défaire des nids.
●(1960) PHPD 381. (Plougrescant) ar skolaer en doa lavaret dezañ na vije ket mad dilojañ neiziou.
II. V. intr.
(1) Déménager.
●(1575) M 454. Emæs az gloat ha ty, deffry á rencq dilog, tr. «Hors de ton domaine et de ta maison, tu devras nécessairement déloger.»
●(1659) SCger 41b. deloger, tr. «dilogea.» ●(1732) GReg 262a. Deloger, changer de logis, de demeure, tr. «Dilogea. pr. diloget. Van[netois] dilogeiñ.»
●(1854) MMM 19. An oll droupou o vesa recevet urs da ziloja. ●(1867) BUE 17. War eunn dro, e tilojaz euz a ru Fouarr. ●(1869) FHB 250/328a. Ma ve red din diloja. ●(1872) GAM 69. renkout aliez diloja. ●(1872) ROU 80b. Déloger, tr. «Diloja.»
●(1907) FHAB Du 286. Ne vin ket va unan o tiloja ! ●(1914) DFBP 85a. deloger, tr. «Diloja.»
(2) Changer de place.
●(1659) SCger 22a. changer de place, tr. «dilogea.»