adj.
I. Attr./Épith.
(1) Sans inquiétude.
●(1896) LZBt Meurzh 40. maes bez dijen, rag ma lagad a zo mad hag ma dorn a zo krenv.
●(1924) LZBt Mezheven 26. kredet mad e vent dijen ha seder. ●(1966) BAHE 50/38. pegen evurus ha dijen en em sante dirak an tan. ●(1970) BHAF 258-259. Hag an tad, dijen, da gomz da gas anezañ da skolaj Itron-Varia Wengamp. Me ne oan ket ken dijen all. ●382. Dijen. dineh.
(2) [au comp.] Moins inquiet.
●(1996) CRYK 196. Dijenoc'h e' din-me, tr. «Je me sens mieux.»
(3) Sans gêne.
●(1927) GERI.Ern 98. dijén, tr. «(être) sans gêne.»
II. Adv.
(1) Sans problème.
●(1970) BHAF 227. Deut e oa diboan ha dijen diouz Roazon.
(2) Sans se gêner.
●(1927) GERI.Ern 98. dijén, tr. «sans se gêner.»
(3) Ken dijen ha tra : sans se gêner le moins du monde.
●(1907) FHAB Genver/C'hwevrer 17. da dremen, ken dijen a tra, abiou lezennou an Iliz. ●(1908) FHAB Mae 136. da ginnig d'eomp-ni, ken dijein ha tra, sevel, a dol hag a vanden, da gregi en ho c'hollier, da rei dorn deoc'h, eme c'hui, d'ho stleja d'an douar ?