Devri

dihoubañ

dihoubañ

v. intr. cf. houbañ

(1) Jaillir.

(1955) STBJ 150. Kerkent hag echu al labour, e lakee Jañ ar stoup en dro d'an tont, hag e hije ar re-mañ ken herr ma tihoube ar flamm diouto.

(2) Décoincer, sortir de panne.

(1974) SKVT III 22. Ha dic'houbañ 'ri, pezh-teil dastumet e bordilli Brest !

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...