v. (?) cf. evodiñ, divodiñ (?)
I. V. tr. d.
(1) (en plt d'une plante) Donner, produire.
●(1936) DIHU 295/10. Rañnel ne zihad ket guénih.
(2) Égrener.
●(1903) MBJJ 99. e læc'h fustan 'nean gant gwalinier freilh, evit hen dihadan. ●(1904) DBFV 53a. dihadein, v. a., tr. «égrener.»
(3) =
●(1982) TKRH 170. kaniet an douar war ar c'hostez ha dihadet an tachennoù nevez-hadet.
II. V. intr.
(1) Se reproduire.
●(1866) FHB 91/307a. Bugale Israël a greskaz (...) evel ma tihad ar pesked er mor.
●(1925) FHAB Mezheven 222. Ar moc'h a zo bet ker / Ha dihadet o deus, a lavar sant Anton, / Muioc'h eget biskoaz.
(2) S’égrener.
●(1962) EGRH I 58. dihadañ v., tr. « s’égrener (= koll e had). »
(3) sens fig. Découler, émaner.
●(1939) DIHU 341/357. rak ne zihad ag er brezél nameit kasoni.