v.
(1) V. tr. d. Ôter la langue.
●(c.1500) Cb [teut]. Jtem elinguo / as. g. oster la langue. b. diteudaff.
●(1876) TDE.BF 120b. Dideoda, v. a., tr. «Arracher ou enlever la langue.»
●(1962) EGRH I 55. dideodañ v., tr. « enlever la langue. »
(2) V. intr. Tirer la langue (de soif, etc.).
●(1936) IVGA 47. P'emañ ar re all o tideota o c'houlenn labour. ●(1957) ADBr lxiv 4/453. (An Ospital-Kammfroud) Dideoda v. – Sortir la langue comme un chien qui a trop chaud, mourir de soif : prest e oam da zideoda gand ar zehed. ●(1964) ABRO 22. evañ ur banne dour da derriñ ar sec'hed am lakae da zideota gant an derzhienn a zeve din va c'hreiz. ●(1972) SKVT I 119. gant livioù splann (...) a zideotec'h gant ar c'hoant prenañ unan. ●(1973) SKVT II 34. o tideotañ gant ar sec'hed. ●(1977) PBDZ 761. (Douarnenez) dideotiñ, tr. «tirer la langue, avoir grand soif.»