dianzav .1

m. –où Désavœu.

●(1732) GReg 273a. Desaveu, denegation, tr. «Dianzaff. p. dianzavou.»

●(1854) MMM 283. an diansao en doa great eus ê vestr. ●(1869) FHB 230/163b. Kement-ma eta zo eun dianzao euz ar pez a lavar an dud difeiz.

●(1876) TDE.BF 113a. Diañsao, diañsav, s. m., tr. «Désaveu.»