adv. & conj.
I. Adv.
(1) Daouste ha : est-ce que.
●(1874) FHB 481/87b. Daousde ha ne ket me eo. ●88a. Daousde ha p'am bezo lavaret va fec'hejou all ne daio ket ive heman d'ho eul ?
(2) =
●(1925) DIHU 171/334. dusti penaus / E ma geton.
II. Loc. conj. Daouste ma : bien que.
●(1909) BLYA 91. Daoust e ma 'z eo distro. ●(1927/30) LUMO 61. Daouste ma droc'h ar vuhez.