adj.
I. (en plt de qqc.) Sens dessus dessous.
●(1872) DJL 46. Er bloavez 1789, oe kemesket ha daoubennet tout an traou.
●(1924) FHAB Gouere 269. breman eo daoubennet pep tra, dispennet an emgleo.
II. (en plt de qqn)
(1) Contrarié.
●(1927) GWAL 10/14. daoubennet gand an trubuilhou dister. ●(1976) BAHE 91/37b. n'hellfe ket kousket gant a zaoubennet e oa.
(2) Embarrassé.
●(1954) VAZA 67-68. «N'hoc'h eus ket intentet, Aotrou Dremel ?» eme ar c'helenner, daoubennet ivez ha gant gwir abeg, rak bez' e oan-me unan eus e wellañ skolidi.
(3) Bezañ daoubennet o : être tracassé.
●(1987) BAPR 7. n'eus ket evel eun tamm butun da sklêraad penn an den, dreist-oll pa vez eun daoubennet evel ma'h on-me o klask goud da biou dimezi ma merh.