m. –ion (en plt de qqn)
(1) Celui qui tient, retient.
●(1906) BOBL 06 janvier 68/2d-e. An dalc'her mad a jommaz gantan struz troad Brijel, ha kaer en devoe Paol kregi e kev he lost, n'oa mui nerz na galloud d'he houarna. ●(1927) GERI.Ern 87. dalc'her, tr. «celui qui tient, retient.»
(2) = Celui qui …
●(1847) FVR 268. ann Aotrou a Gergre, dalc'her Breujou Gwengamp.
(3) Dalc'her a-dreñv : fainéant, tire-au-cul.
●(1938) SAV 11/28. N'eo ket souez, eta, e veze graet outañ «an dalc'her-adreñv» gant an holl.
(4) (marine) Dalc'her a-benn : matelot chargé de tenir le canot bout à la lame.
●(1977) PBDZ 639. (Douarnenez) dalc'hour a-benn, tr. «le marin qui, dans un canot, est chargé de tenir l'embarcation bout à la lame.»
(5) [au plur.] Parrain et marraine.
●(1911) RIBR 126. setu aze eur c'hrouadurig ha n'eo ket badezet c'hoaz, ne gavomp ket dalc'herien.