m. –ioù Amertume.
●(1659) SCger 136b. c'huervder, tr. «amertume.» ●(1732) GReg 33a. Amertume, tr. «C'hüérvdèr. p. c'hüérvderyou.»
●(1927) GERI.Ern 84. c'houervder m., tr. «amertume.»
►sens fig.
●(1612) Cnf 78a-b. an hueruder ves ma eneff, hac à ves an bestl, da lauaret eo an garuentez am afflictionou graet em corff hac em membrou.
●(1864) SMM 179. an oll c'huervder a behini e cargont ho calon. ●(1870) FHB 309/377a. ar zonch-ze a vezo leun a c'hoervder hag a strafuil. ●(1894) BUZmornik 190. beuzet ho kaloun enn eur mor a c'hlac'har hag a c'houervder.