adj.
I. Attr./Épith.
(1) Envieux.
●(1869) EGB 143. Il est envieux de tout, tr. «c'hoantuz eo a bép tra.»
●(1907) PERS 136. ober eur zell c'hoantuz var eun ti nevez a oa eno. ●(1977) PBDZ 245. (Douarnenez) nag ur verc'h c'hoantus, tr. «quelle fille envieuse.»
(2) Désireux.
●(c.1500) Cb 44b. g. conuoiteux. b. hoantus. ●51a. [couuetaff] gal. couueteux / ou orgueilleux. bri. hoantus / pe orgouillus. ●58b. [delectation] g. delectable en charnalite. b. hoantus.
●(1732) GReg 356b. Envieux, desireux, tr. « C'hoantus.»
●(1927) GERI.Ern 82. c'hoantus, tr. «porté à désirer, cupide.» ●(1934) BRUS 116. Désireux, tr. «hoantus.»
(3) =
●(1949) LLMM 16/45. an hini c'hoantusañ, an hini dommañ eus holl verc'hed ar vro ! ●(1959) TGPB 32. Selloù c'hoantus a baren warni, rak he gwelout a raen dija kuit a sae, hep lostenn nag hiviz, e noazh-pilh, prest da c'hoari las ganin-me.
II. Adv. Ez c'hoantus : convoiteusement, avec convoitise.
●(c.1500) Cb 44b. g. conuoiteusement. b. ez hoantus.