adj.
(1) Attr./Épith. Miraculeux.
●(c.1500) Cb 24a. [berzut] Jtem mirificus / ca / cum. g. faisant merueilles. bri. berzudus. ●(c.1500) Cb. [sant] Jtem saga / e. g. cest lieu sainct. b. lech burzudus.
●(1744) L'Arm 237b. Merveilleux, euse, admirable, tr. «Berhuduss.»
●(1867) FHB 122/139a. kement so tremenet a gaera hag a vurzudussa epad an tri c'hant vloas-kenta-ze. ●(1876) BJM 134. Arabad eo credi re vuan d'an traou burzudus. ●(1893) IAI 35. Ar pez a zo estoun ha burzudus meurbet, eo gwelet an Iliz o choum a za e kreiz kement all a enebourien.
●(1900) MSJO 214. dre c'halloud burzudus ar Spered-Santel. ●(1904) DBFV 34b. burhudus, berhudus, tr. «merveilleux, miraculeux.» ●(1906) HIVL 146. ur medisinour (...) e vennas atersein a-zivout en dra burhudus-sé.
(2) Adv. Incroyablement, extrèmement.
●(1919) BUBR 4/108. Aze (…) es (lire :ez) eus eur c'hanol mor hag a sko pell burzudus.