v.
I. V. intr.
(1) S'irriter, se courroucer.
●(c.1500) Cb 31b. g. offenser / courroucier. b. buanequat. ●94b. g. prouoquer / contrarier. b. breutat / buanecat.
●(1659) SCger 25b. cholerer, tr. «buanecat.» ●(1732) GReg 179a. Mettre en colère, tr. «Lacqât da vuanecqaat.» ●225b. Courroucer, tr. «Buanecqât. pr. buanecqeët.» ●582a. Bien loin de l'apaiser, il l'irrite, tr. «E lec'h e habasqaat, èl lacqa da vuannecqaat.» ●963b. buhanecqât, tr. «se mettre en colere.»
●(1855) MAV 33. Unan etouez ann dud vad-man a vuanekeaz. ●(1866) FHB 84/252b. Ann hini klan, o vez klevet kement-se, a vuaneka meurbed pe a sav drouk-braz enn-han. ●(1866) FHB 99/372a. da vuanekaat en hon eneb. ●(1869) FHB 223/105a. a lakea an Aotrou Doue da vuanecat en hon enep. ●(1876) TDE.BF 82a. Buanekaat, v. n., tr. «Se mettre en colère.»
●(1927) GERI.Ern 75. buanekaat v. n., tr. «s'irriter.»
(2) Buanekaat ouzh ub. : s'irriter contre qqn.
●(1867) FHB 125/167a. abalamour ma zoc'h bet buhaneket ouzin.
II. V. tr. d. Irriter.
●(1927) GERI.Ern 75. buanekaat v. a., tr. «irriter.»