adj.
(1) Renommé.
●(1846) BAZ 174. an daou vrudeta. ●(1876) TDE.BF 81a. Brudet, adj., tr. «Renommé.» ●(18--) SAQ II 127. eun eskop brudet.
●(1904) DBFV 33b. brudet, tr. «renommé.» ●(1907) PERS 11. eur rouanez brudet. ●(1913) HIVR 5. ur brezélaour brudet. ●(1915) KANNlandunvez 49/349. Eun daolen brudet a ziskuez Jezuz o kinnig d’he ebestel. ●(1923) FHAB Meurzh 95. unan eus laeron-vor brudeta Rosko. ●(1926) FHAB Meurzh 114. Hor porziou mor n'oa ket brudetoc'h egeto.
(2) Brudet bras : illustre, célèbre.
●(1876) TDE.BF 81a. Brudet braz, tr. «illustre, célèbre, parlant des personnes.»
(3) Brudet fall : qui a mauvaise réputation.
●(1924) BILZbubr 43-44/1020. Ken brudet fall e oa ken n'oa ket bet falveet gant an ôtrou Person hen digemer er c'hatekiz.