adj. Tuméfié.
●(1732) GReg 207b. Contus, usé, meurti, froissé, tr. «Bronzuet.» ●(1774) AC 77. bronduet, pe drouclivet, tr. «échymosés ou livides.»
●(1860) BAL 272. Jesus brundued a daoliou. ●(1869) HTC 303. He gorf a oa bronnduet-oll adalec ar penn betec an troad. ●(1874) FHB 511/323b. he daouarn koenvet, persduet, bronduet. ●(1878) EKG II 134. Taolet ha distaolet e vezen ouc'h an tour ; blounset ha bronduet e veze va c'horf. ●(1879) BMN 274. he gorf bronduet oll euz ar penn kil d'an troad. ●(1889) SFA 167. bronduet oa ho c'horf.
●(1909) KTLR 153. Va feskennou ne vezont ket mui bronduet gant taoliou botez. ●(1911) BUAZperrot 875. o divreac'h bronduet gant ar chadennou. ●(1912) KANNgwital 111/108. bronduet gant an taoliou. ●(1928) BFSA 131. Ker bronduet e oa e gorf, ma n'helle mui bale.