f. –où
I. Banc.
●(c.1718) CHal.ms iv. Tabouret, tr. «brich' ur vrich' scabeu, tabouret, a sarz[eau] brichet.»
●(1904) DBFV 32b. brich, f., tr. «escabeau (Ch. ms.).» ●(1905) LZBg Meurzh 61. Na berch, na kadoér. ●(1919) DBFVsup 10a. brech, berch, brich, m., tr. «escabeau.» ●(1931) FEZO 3. Etalti, ar un (lire : ur) vrich izel, ur plahig vihan é sellet doh hé memé. ●(1939) RIBA 74. Hep seùel diar ou bricheu. ●(1942) DHKN 103. brich er paotr-kar.
II. par ext.
(1) Brich turgn : banc de tour.
●(1919) DBFVsup 78. brech turn, tr. «banc du tour.»
(2) Brich voser : billot de boucher.
●(1935) DIHU 285/235. hui en dioèdo ar ur vrich-bosér.
►absol.
●(1940) DIHU 346/51. Diskar e hrér el lon ar er vrich. Job e bar é oug, e glask er oahien mat, ha bresk, hé zrouh get beg é goutel-dag.
(3) Brich bugad : trépied de cuvier.
●(1919) DBFVsup 10a. brech bugad, tr. «trépied du cuvier.»