m. –ioù
(1) Pourriture.
●(c.1500) Cb [loedaff]. vnde hoc mucor / oris. g. pourriture / ou moisissure de vins. b. loedadur guin / pe breinadur.
●(1659) SCger 95b. pouriture, tr. «breinadur.» ●(1710) IN I 291. evel un toullad guesped pere en em assamble da suna ur breinadur bennâc. ●(1744) L'Arm 298a. Pourriture, tr. «Breinnadurr.. reu. m.»
●(1839) BESquil 110-111. er horve-cé nen dé meit corruption ha breinadur. ●(1868) KMM 218. ur bern breinadur. ●221. eb santout breïnadur ar bez (…) Evesaït ouz ar vreinadur-se.
●(1904) DBFV 31b. breinadur, m. pl. eu, tr. «pourriture, putréfaction, corruption.» ●(1927) FHAB Genver 18. eur poull glogor bennak ha ne deu dioutan nemet breinadur ha flêr. ●(1983) PABE 55. (Berrien) breinadur, tr. «pourriture.»
(2) par ext. Pus qui sort d'une plaie infectée.
●(1913) AVIE 211. Ind [er chas] (…) e hré droug bras dehou é tébrin breinadur é houlieu. ●(1930) BREI 176/3a. Pariz a zo eur gôr war gorf ar Frans Evit maga ar gôr-se, ez a ar pep gwella eus ar c'horf ; ha diouz ar gôr, ne deu nemet diskargadur, breinadur. ●Setu ar pez a lavar an astu a vev war ar gor ha diouz ar breinadur anezan.