bornig

s.

(1) Reiñ bornig : assoupir.

●(1904) DBFV 27a. rein bornig, tr. «assoupir (Gr.).»

(2) Bezañ krog ar bornig en ub. : avoir envie de dormir.

●(1995) EIGV 51 (L) Yann-Vadezour Lagadeg. Ne oa grik ebed ganto, ar bornig a oa krog enno.