m. –où
(1) Bonde (ouverture).
●(1499) Ca 24b. Bont. gallice bonde par ou len entonne le vin.
●(1659) SCger 15b. bonde, tr. «bont.»
(2) Bondon (bouchon).
●(1633) Nom 161a. Orificium, os : l'orifice : toull an bount, an guenou.
●(1744) L'Arm 33a. Bondon, tr. «Bond.. eu. m.»
●(1867) FHB 115/84b. e kichen ar stanv pe ar bond. ●(18--) RGE 47. dre doul ar bont.
●(1904) DBFV 26b. bond, m. pl. eu, tr. «bonde, bondon.» ●(1937) DIHU 310/247. ar en toul bond.
(3) Bouchon.
●(1955) STBJ 103. boñchou spoue ront. ●(1947) YNVL 123. Abaoe tri devezh e tisusune ur boñch, a yae gwechall, da stouvañ ur voutailhad rom Martinik, ha kavout a rae blaz dezhañ atav, al liper kozh ! ●(1974) SKVT III 83. er boñch spoue.
(4) (insulte) Bontig-kaoc'h : petit merdeux.
●(1974) SKVT III 112. 'T o ken dont, paour-kaezh boñtig-kaoc'h !