adj. & adv.
I. Attr./Épith.
(1) Habitué, entraîné, accoutumé.
●(1659) SC 99. pa vez vn den boaset hag accustumet en vr pec'het. ●(1659) SCger 132b. boaset, tr. «accoustumé.»
●(1942) FHAB Du/Kerzu 224b. ret eo kaout alan hir ha jaritellou boazet.
(2) Boaziet diouzh : habitué à.
●(1860) BAL vii. Ur veach boazed diouta, e cavoc'h aneza dizenous. ●(1877) EKG I 179. Boazet dioc'h kroz ar mor braz.
(3) (Mot, expressions, etc.) Utilisé, usité, usuel, en usage.
●(1927) GERI.Ern 55. boaziet, tr. «usité, habituel.» ●(1927) FHAB Gouere 152. Setu aman re-all [geriou] c'hoaz a zo boaziet e Roudoualleg. ●(1953) BLBR 57/15. ar geriou ar muia boaziet evit komz pe skriva.
(4) Bezañ boazet da : avoir l'habitude de.
●(1876) TDE.BF 802. Eur c'hreg a zo boazet da eva / A bep hent holl ne dal netra. ●(1889) SFA 153. Fransez a c'hinaz : lavaret a rea n'oa ket boazet da brezek nemed da dud divar ar meaz. ●(1891) MAA 165. dont da c'housperou, evel ma zouc'h boazet da zont.
●(1923) AAKE 7. n'oan ket boazet (...) da gemeret abeg ennan.
►absol.
●(1896) SBW 1. ne gemeraz nemet bara ha dour, evel ma oa boazet.
●(1904) ARPA 288. evel m'oa boazet. ●(1904) CDFi août-septembre. War an ton bras e kan an aotrou person ar C'hyrie ha dare eo ar c'hloc'her da zistona e-giz m'eo boazet. (d'après KBSA 106).
II. Adv. Habituellement.
●(1957) BRUD 1/52. Boazet, pa deuan war an tu-mañ, te a c'hwez en da vombard beteg koll da alan. ●(1957) BRUD 2/50. Boazet, an tad a gar atao muioh an hini diweza eus e vugale.