m. –où Blessure.
●(c.1718) CHal.ms i. appareil d'une plaïe, tr. «quentan palastr', lacait ar ur bless'.» ●Bandage tr. «Liam de uandein, de c'hrounein ur bless.» ●(1732) GReg 98b. Blessure, tr. «bleçz. p. bleçzou. Van[netois] Bleçz. p. ëu.» ●99a. Blessure mortelle, tr. «bleçz marvell.» ●(1744) L'Arm 32a. Blessure, tr. «Blésse.. eu. m.» ●(1792) CAg 74. Er bouiss ë zegueor peb blesse, / Hou laca hoah de ouaïdein.
●(1824) BAM 143. tri bles. ●(1825) COSp 29. ma receüant ur blesse benac ér hombat. ●(1863) GOM 287-288. oc’h he zivisca hac evel ma yoa staguet he zillad oc’h he c’houliou, e refrescont he oll vleçou, hac e lequeont ar goad da redec eus a guement lec’h a so en he gorf.
●(1904) DBFV 24b. bles, m. pl. eu, tr. «blessure, balafre.» ●(1972) SKVT I 162. petra 'zo flouroc'h, war ur bleñs, eget dorn ur vamm ? ●180. Seurt bleñsoù a bare buan.