m. & interj. biseier
I.
(1) Bissac.
●(c.1500) Cb [squerb]. Jdez hec sistrarcia / e. ou besace. b. bissach. ●(1633) Nom 119a. Pera : gibbeciere : bissach, balisen, gibiceren. ●Ascopera, mantica : escarcelle, gibbeciere : gibbicieren, malisen, bissach. ●Funda, follis, reticulum : besace : bissach.
●(1659) SCger 14a. besace, tr. «bisaic'h.» ●(1744) L'Arm 29b. Besace, tr. «Bissacq. f.» ●31b. Bissac, tr. «Bissac.. bissagueu. f.»
●(1867) FHB 102/399a. he vissac'h ganta oc'h e chouc. ●(1867) MGK 12. pep a visac'h var ho skoaz. ●War he skoaz da bep den pa daolaz eur bisac'h. ●(1874) FHB 496/207. reseo ar bisac'h hag ar vaz a bardoner.
●(1922) EMAR 111. Dont a rae da goulz koan, skoazellet gant e vaz, / E dreid pounner a-stlej, eur bisac'h war e skoaz. ●(1987) GOEM 100. Le goémonier a un petit sac, ar bisac'h ou ar sac'h, où il met diverses choses pour aller en mer : le rôle de navigation du bateau et surtout le «casse-croûte ».
(2) Loc. interj. (juron) Bisac'h ar c'horaiz ! : bissac du carême !
●(1829) HBM 14. Nan, nan, bisac'h ar c'horaïz, eme Mizer.
II. Reiñ e visac'h da ub. : éconduire un prétendant.
●(18--) RGE 55. Rac aze eus daou pe dri, / O deus bet o bissac'h diganti. ●(1895) GMB 69. O deus bet o bissac'h ganti, tr. Émile Ernault (d’après Rimou p. 57) «elle a éconduit ses amoureux.».
●(1931) VALL 239. Éconduire (un prétendant), tr. F. Vallée «rei e visac'h da fam.»