bidanell .1 adj.
(1) Radoteur.
●(1958) BRUD 4/31. Bremaïg on deuet da veza ken bidanell ha person koz Lanbaol. ●58. Bidanell : kreñvoh eged anell, randonner.
(2) Traoù bidanell : propos insignifiants, radotage.
●(1964) BRUD 18/26. traou a netra, traou bidanell.