berdi-berdoñ

onom. & m. enfant.

(1) Onomatopée du berceau qu'on berce.

●(1910-15) CTPV I 33. On dodoèk bihan e hrei berdi-berdan, tr. «un petit lit que nous bercerons.»

(2) méton. Berceau.

●(1981) LIMO 18 décembre. 'R berdi-berdon ar er bank / de luchellad er bihan. ●Berdi-berdon, tr. «berceau.»