v.
I. V. intr.
(1) Beugler.
●(1914) KZVr 84 - 11/10/14. beogal, tr. «beugler, crier.» ●(1931) VALL 65a. Beugler, tr. «beogal T[régor].»
(2) (en plt de qqn) Beugler.
●(1957) AMAH 139. Beogal spontus a rae ar Morian-mañ en ur ober sin da floupañ drailhennoù kig kriz degaset dezhañ war veg ur forc'h. ●155. ar wech kentañ ma welis va c'hanfard o vont en gouez hag o veogal, gant an eon o klogoriñ war e vuzelloù.
II. V. tr. d. Beugler.
●(1959) TGPB 174. ma kroge Humphrey da veogal pennadoù eus e Skritur Sakr.