beñs

m. (botanique) Vesce.

●(1499) Ca 19a. Becc. g. vesce. ●36a. Charroucc ha becc tout vng ibi vide. ●(c.1500) Cb 23a. Bece. g. vesce. ●(1633) Nom 75b. Aracus : vesseron, serrez beçc, besançc, charounçc. ●76a. Vicia : visse, vesce : beçc, veçc, besançc, charrounçc.

●(1659) SCger 124a. vesse, tr. «bencç.»

●(1818) HJC 382. unn ivage bence capable de reign er marhüe dehé. ●(1877) FHB (3^e série) 17/140a. ar bins hag ar cherc'h (lire : c'herc'h) glaz. ●(1879) BLE 238. Vesce. (Vicia et Ervum. L.) Bens.