m. –ion
(1) Homme qui baptise.
●(1499) Ca 16a. Badezour. g. baptiste.
●(1659) SCger 130b. badezour, tr. «Baptiste.» ●(1744) L'Arm 25b. Baptiste, tr. «Badéour. m.» ●(1790) PEdenneu 346. Er badéour pé badéourès e zeli quemér deur mat.
●(1923) LZBt Gouere 21. Goude ar vadeïant, an ofern laret gant ar badeer, ha komunion ar gristenien neve.
(2) N. pr. Yann-Vadezour : Jean-Baptiste.
●(1710) IN I 362. Ian Vadezour, eme hor Salver, a so deut.
●(1824) BAM 127. Sant Ian-Badezour diaraozàn, a c'halvas ar Pharisianed, lignez an aeret-viber. ●(1882) BAR 57. Clevet e devoe gant an eal e oe o tougen sant Ian-Vadezour, hag e oe var he c'huec'h miz dougerez.