azeuler

[brpm azeuler < azeul- base v. azeuliñ + -er .6]

M. –ion Adorateur.

●(1732) GReg 510a. Idolatre, tr. «azeuler ar fals-doueëd.»

●(1927) GERI.Ern 33. azeuler m., tr. «adorateur.» ●(1931) VALL 10a. Adorateur, tr. «azeuler.»