adj.
I. Attr./Épith.
(1) (en plt de qqn) Assuré, sur.
●(18--) SAQ II 318. Pe assur pe ziassur oc'h euz hoc'h heritaj eternel.
●(1912) MMPM 40. Assur evelato e vije an treac'h da c'hraz Doue, e tistroaz evit an eil gweach. ●(1914) KZVr 58 - 12/04/14. assur, tr. «sûr, assuré.»
(2) Sur.
●(1710) IN I 19. Ar yec'het, pehini a zeu adoug cam, a lavarer a vez assuroc'h eguet an hini a zeu en un taul count. ●(1727) IN (avis) v. ar guella hac an assura hent evidon.
●(1854) MMM 114. unan eus ar remejou assura a enep pep seurt tentationou. ●(1857) HTB 152. an aseura eo choum er gaer.
●(1920) AMJV 123. ar c'hroaziou a zo eur merk kaer hag assur euz karantez Doue. ●(1936) BREI 443/2d. kavout kuziadell asur d'e wenneien-adrenv.
II. Adv. Assurément.
●(1530) Pm 281 (Mab Den). Sede an croas am crougas assur, tr. «Voici la croix qui me pendit assurément.» ●(1530) J p. 144. En berr respet a guelhet glan / Han Scritur assur appuret, tr. «on va voir bientôt les Écritures complètement vérifiées.»
●(1914) KZVr 58 - 12/04/14. assur, tr. «assurément.»