m.
(1) Vermine.
●(1647) Am.ms 691. He teod so astus (lire : astuz), he stuz quen tuzum.
●(1732) GReg 955a. Vermine, tr. «astu. Van[netois] anstu.» ●(1732) GReg 743b. Plein de poux, tr. «tud e verv gued amstu.»
●(1835) AMV 244. Me (…) a languis disec'het gant astuz ha glac'har ! ●(1856) VNA 185. elle sent la vermine à dix pas à la ronde, tr. «hi santein e rér é louein d'en astu a zêc pas tro-ha-tro.» ●(1866) FHB 73/163. Goloet oa a druillou, crignet gant an astu. ●(1874) FHB 485/118b. goloet a druillou hag a astus. ●(1874) FHB 486/126b. ken truillec ha goloet a astus (...) an astus-se a verve var kement ezel en doa, Beneat ne glascas ket en em zizober anezho.. ●(1895) GMB 43. pet[it] Trég[uier] astur. ●(18--) FHAB Du/Kerzu 1941)">ALB (FHAB Du/Kerzu 1941, p. 100a). Debret e gorf gant an astuz.
●(1904) DBFV 8b. anstu m., tr. «vermine, poux.» ●(1906) BOBL 16 juin 91/2e. an astu hag ar prenved o deuz great eur bern tor d'ar brons krouet. ●(1934) MAAZ 55. liénaj aral, berùet ha néret a anstu.
(2) Kouezhañ gant an astuz : tomber d’inanition.
●(1908) FHAB Gwengolo 271. ha dezho da veza prest da goeza gant an astus, ar c'hrampoez-se ne ziskennint ket buhan.