m.
(1) Arrhes.
●(1499) Ca 78b. Erres. g. idem. ●(1633) Nom 202a. Pecunia attributa, assinationes, sunt qui vulgò : vocari putant : argent d'assignation : archant á assignation á ve roet en erres. ●205a. Arra, arrabo : arres : errès.
●(1659) SCger 53a. erres, tr. «arrés.» ●130a. arrès, tr. «erre.» ●147a. erres, tr. «arres.» ●(1744) L'Arm 17a. Arres, tr. «Arréss.. ézeu. m.»
●(18--) KTB.ms 14 p 244. setu aman daou c'hant skoued arrez.
●(1904) DBFV 11b. arrez m. pl. eu, tr. «arrhes.» ●(1934) BRUS 284. Des arrhes, tr. «arréz.»
(2) Reiñ udb. en arrez evit udb. all : donner qqc. échange de qqc. d'autre.
●(1867) BUE 86. he gabel a lemaz diwar he ben, hag a roaz enn arrhez evit eur bara.
►sens fig.
●(1727) HB 494. an erres eus ar c'hloar da zonet. ●511. Un erres a c'hloar an Eêvou.
●(1864) SMM 95. ez eo ar Groas eun errez euz ar vuez eternel. ●96. Eun errez eo a silvidigez hag eus eur maro mad. ●(1894) BUZmornik 5. evel eunn errez euz a euruzded ar baradoz.
●(1920) AMJV ix. Evel eun errhez euz an donezonou-ze.
(3) Diner-arrez : arrhes.
●(1904) DBFV 56a. dinér Doué, dinér arrez, tr. «denier à Dieu, arrhes.»