v.
I. V. intr.
(1) Disputer.
●(1499) Ca 11b. Arguiff. g. arguer.
●(1659) SCger 54a. etriuer, tr. «argui.» ●115a. tancer, tr. «argui.» ●129b. argui, tr. «disputer.» ●(1732) GReg 203b. Contester, quereller, disputer, plaider, tr. «Arguzi. pr. arguzet. argui. pr. arguet.» ●735b. Pointiller, tr. «Ærgüi. pr. ærgüet.» ●(1792) BD 817. caer eo dit erguin ret eo dit nem rentan, tr. «Tu as beau discuter, tu dois te rendre.»
(2) Arguziñ ouzh ub. : disputer contre qqn.
●(1710) IN I 438. da ræsoni ha da ergui ouz ho tud un nebeudic. ●(1732) GReg 205a. Disputer contre quelqu'un, tr. «Arguï ouc'h ur re.»
●(1961) LLMM 86/150. ha pa vefe amañ kant ha kant all oc’h arguziñ ouzhin, e lavarin bepred n’on ket o tibunañ gevier.
II. V. tr. d. Arguziñ ub. =
●(1728) Resurrection 2142. Re arabadus och ne credan quet nen de / Ho hol plijaduriou ma erguin voar se.
●(1847) BDJ 58. He hergui kalz a rehas.
III. V. pron. réci. En em arguziñ : disputer.
●(1659) SCger 36b. debattre de paroles, tr. «en em argui.»