m.
(1) Emportement, colère, irritation.
●(1838) OVD 143. revé en arflèhue ag é sperèd. ●(1849) LLB 1390. én é arfleu. ●(1855) BDE 194. n'em zamalled quet én hou s'arfleu. ●404. A p'ou dès sàuet ol ou arfleu inep d'emb. ●(1896) HIS 139. distañein arfleu er loñed gouéú.
●(1910) ISBR 66. ur gohad arfleu. ●(1922) EOVD 72. eit distanein arfleu unan. ●(1927) GERI.Ern 24. arfleu V[annetais] m., tr. «emportement, fureur.» ●(1932) GUTO 5. én ou arfleu bras. ●(1934) MAAZ 99. hé lézel e hra de zihargatennein héh arfleu. ●(1934) BRUS 208. L'emportement, tr. «en arfleu.»
(2) En arfleu : en colère, emporté, déchaîné.
●(1790) MG 192. me mæstrès en arfleu.
●(1854) PSA I 229. en ahuél, én arfleu, e dàué én un taul. ●(1854) PSA II 63. er mor, én arfleu, e gornou én ur fæon blaouahus. ●(1857) GUG 58. Ul lion én arfleu e rong hag e zispen.
●(1931) GUBI 206. ur vanden én arfleu.
(3) Mont en arfleu : s'emporter.
●(1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 34-35. Er mæstr a nehai (...) e yé gronç én arfleu.
●(1907) BSPD I 82. Dioklésien, oeit én arfleu, e hra kentéh er galùein. ●(1913) AVIE 23. Hérod e ia én arfleu bras. ●(1925) DIHU 172/349. én arfleu é han èl unan foll.
(4) Mont, antren en arfleu ouzh, enep ub. : s'emporter contre qqn.
●(17--) TE 53-54. Putiphar (…) e antréas én arfleu doh Jogeb.
●(1854) PSA I 211. er vam peur-men e yas én arfleu doh-t-hai.
●(1907) BSPD I 159. Kement-sé e hras d'en droug spered monet én arfleu énep tehon.