v. intr. Se mettre en fureur.
●(1792) HS 309-310. peré (...) e areih ma ne rér bean assolvènn dehai.
●(1904) DBFV 11b. arreihein, areihein, tr. «se mettre en fureur (bas van[netois]).» ●(1921) GRSA 203. Arreihein e hra Galafr. ●(1927) GERI.Ern 24. areihein v. n., tr. «s'emporter.» ●(1939) RIBA 55. ha ne arreihan ket doh hou kleuet é huitellat é houiet obér. ●68. Tré ma sourè el leuiné ar ur rumad, éh arreihè en eil. ●115. ean e arreihè ru.