m.
(1) Dispute, querelle bruyante.
●(1836) FLF 32. Arreo eus a beb tu var corf ar sqouarnec !
●(1900) KAKE 133. E'n han' Doue, 'me-z-hi / Lezit ho trouz, hag hoc'h arao. ●(1903) FHAB Genver 54. En han Doue, emezhi / Lêzit ho trouz, ag oc'h arao. ●(1912) DGEShy 15. arao, s.m., bruit, querelle : «lezit ho trouz, ag oc'h arao», Feiz ha Breiz, 1903, p.54 ; usité à Cleden, D. Bernard, 1912. – D'où araouz, querelleur (Le Gonideg). ●(1924) NFLO. bruit extraordinaire, tr. «e savas harao ha trouz.» ●(1952) LLMM 31/54. (Douarnenez) Savet an arao ganto : krog d'ober trouz bras.
(2) Ober an arao : faire du tapage.
●(1967) BAHE 51/68. An arav a rae, an asazin, kerkent dezhañ gwelout ur seurez wenn.