aprouet

adj.

(1) Approuvé.

●(1846) DGG 393. ur belec aprouet.

●(1920) LZBt Meurzh 14. skrid aprouet gant e lizer-prenan.

(2) Probable.

●(1576) Cath f° 7 v° 20-22 – f° 8 r° 1. nemedot a prouphe deomp dre vn rayson hac vn sentancç arall aprophetoch : an doueou pere hon eux enoret bede breman.