anemiz

m. –ed Ennemi.

●(c.1680) NG 643. de anemis. ●1173. ou hol ennemiset. ●(1744) L'Arm 134a. Ennemi, tr. «Anemiss.. zétt. m.» ●(1790) MG 400. hou pou de gombattein rust inemb d'un enemis.

●(1838) OVD 261. en ardeu hac er soliteu e implé hou ç'anemis eit hou colle. ●(1843) LZBg 1^añ blezad-2^l lodenn 123. Ha perac é pardonnant-ind d'ou anemisèd. ●(1855) BDE 421. revou elcé méhequeit hag arauqueit anemisèed Sion. ●(1857) LVH 26. groeit é beah guet é anemised. ●(1857) GUG 4. Hemb anemisèd tro-ha-tro.

●(1913) HIVR 7. un nivér bras a anemized. ●(1922) EOVD 248. ardeu ha soliteu hous anemiz. ●(1931) GUBI 207. Anemized er fé.