m. –où
(1) (Une) respiration.
●(17--) CSbsm 14. Peb hanallad e oé un act a garanté.
●(18--) SAQ I 212. pep halanad a dennomp.
(2) Analad diwezhañ : dernier souffle.
●(1732) GReg 4a. Abbois, extremité d'une personne, tr. «Alanad divezâ.»
●(1860) BAL 98. bete va alanad diveza.
●(1908) KMAF 72. hag e oa an holl o c'hortoz va alanad diweza.
(3) Rentañ, ober e analad diwezhañ : rendre son dernier souffle.
●(1656) VEaj. en deuoue vr vomissamant quer forzus, ma rentas é azlanat diueza.
●(1868) KMM 196. rac-tal ma raze e alanad diveza etre e zaouarn. ●(1877) BSA 84. Goude e rentas e peoc'h he alanad diveza etre divreac'h Jesus.
(4) En un analad : d'une haleine, sans s'interrompre.
●(1912) MMPM 124. Hen diskwez frœaz a ra pa hell sevel en eun halanad ar ganaouen ken dudiuz, hanvet ar «Magnificat».
(5) War un analad : d'une haleine, sans s'interrompre.
●(1766) MM 381-382. a goudé var en halanat / é tistac-jé deoc'h en ervat, tr. «et puis, tout d'une haleine, il vous aurait nettoyé une ornée.»