anadiñ

v.

I. V. intr. abstrait Apparaître, se manifester.

●(1844) LZBg 2^l blezad-1^añ lodenn 14. Hanadein a ré ar é face er joé a gargué é galon. ●(1861) BELeu 6. Er min a zevotion-cé e hennadé ar ou fas.

●(1931) VALL 30b. Apparaître, tr. «V[annetais] anadein.» ●(1940) DIHU 354/187. Ha me spered e asé guélet éh anadein, émesk er moged skanù é hoari, drem goapus ha speredel er boulom La Fontaine, gañnet ér gér-man.

II. V. tr. d.

(1) Apercevoir.

●(1942) DHKN 223. Anadein e hrér hepkén er rankad glustreu doh en tu deheu.

(2) Mettre en évidence.

●(1861) BSJ 155. Er Juiffèd e hirvoudé d'ur Salvér péhani en devehé bet displéguet diguorieu caër én dro dehou, ha dré béré en en devehé bet hanadet é ranteleah drest en ol ranteleaheu aral.