m. & prép.
I. M. Proximité.
●(1744) L'Arm 312b. Proximité, tr. «Ameine.»
●(1904) DBFV 6a. amén m., tr. «commodité, proximité.»
(2) En amen : à proximité.
●(1907) VBFV.fb 77b. à la portée, tr. «én amén.» ●(1921) GRSA 389. Er roué e zo, deu zé arlerh, badéet én ul lod get é verh ha paod aral get er penitiour e oè bet Pier é klask ér hoèdeu én amén. ●(1938) DIHU 324/85. skrapein en dud e oè én amén. ●(1942) DHKN 168. ha bag erbet én amén.
II. Prép.
A. spat.
(1) En amen ub. : à la portée de qqn.
●(1744) L'Arm 30b. A sa bienséance, tr. «Énn é améne.» ●295b. A ma portée, tr. «Ém ameine.»
●(1904) DBFV 6a. ém amén, tr. «à ma portée.»
(2) Loc. prép. En amen (da, ouzh) : à proximité (de).
●(1787) BI 128. int ë guemérass er Ferm ag ur Veiterie ë ouai énn-amenn dehai. ●(1921) GRSA 71. kornadeu doar én amén doh ou ré. ●(1941) DIHU 357/233. Ur spont é guélet, én amen dehon, berneu obuseu saillet.
B. sens fig. Bout en amen da : avoir la facilité, la commodité de.
●(1790) MG 157. eit bout gùel én amén d'hou c'instrugein ha d'hou secour ? ●161. eit bout gùel én amén d'hur soignein. ●(1790) Ismar 299. eit bout gùel én amén de cheleuèt hur Pedènneu.
●(1804) RPF 100-101. eit bout gùél én-amèn de giboéssat à p'en devezai caret.
●(1904) DBFV 6a. bout én amén, tr. «avoir la facilité (de faire).»