v.
(1) V. intr. Embarquer.
●(c.1718) CHal.ms i. Embarquer, tr. «ambarquein.» ●(1732) GReg 330b. Ils s'est embarqué pour Lisbonne, tr. Ambarcqet eo, ou ambarcqet èn deus, evit Lichbon.» ●(1744) L'Arm 127b. Embarquer & s'embarquer, tr. «Ambarquein.»
●(1849) LLBg III 14. Ambarket é dija, sawet é en eor. ●(1849) SBI II 300. te allo ambarcan, tr. «tu pourras embarquer.» ●(1886) RUSq.FB 173b. Embarquer, tr. «ambarki.» ●(18--) BAG 17. A droc'has etre'r mor hag hi, Da viret outo d'ambarqui.
●(1925) BILZ 105. ambarki e bourz ar Gwennili.
(2) V. tr. d. Embarquer.
●(1732) GReg 330b. Embarquer, tr. «Ambarqui. pr. ambarquet. èmbarcqi. pr. èmbarcqet» Van[netois] ambarcqeiñ. ppr. et.»
(3) V. pron. réfl. En em ambarkiñ : s'embarquer.
●(1659) SCger 48b. s'e[m]barquer, tr. «en em embarqui.» ●(c.1718) CHal.ms i. Il ne faut pas s'embarquer sans biscuit, tr. «ne faut quet him ambarquein hep daffar.» ●S'embarquer, tr. «him ambarquein.» ●(c.1785) VO 17. me gueméras er resolucion de hum ambarquein.