ambab

adj. Qui n'est pas dégourdi.

●(1958) BRUD 3/98. Ambab. Eun ano-gwan hag a dalvez : «na oar ket en em zibab, n'eus ket mond endro ennañ.» Disheñvel diouz abaf. Implijet e vez «ambab» e Langoned ha Speied. Ar hontrol a zo «digourdi». ●(1982) PBLS 78. (Langoned) ambab, tr. «timide.»