[brpm albahen, voir ambac’h + -enn (GMB 13, Ernault AB 66)]
F. –où
(1) Manie, dada, marotte, violon d'Ingres.
●(c.1718) CHal.ms ii. Il a la manie des fleurs (à Quervignac), tr. «ema é fantasi guet er boquedeu, n’endes quen albahen meit ar drou boquedeu.»
●(1922) DIHU 132/86. Get er «vouist termeréz» é ma oeit albéhen en dud bremen.
(2) Lakaat e albac'henn d'ober udb. : s'appliquer à faire qqc.
●(1942) DHKN 69. A geteh ma tosta d’er sadorn aral é laka héh albèhen de gampen en ti ha d’en em-gampen héh unan. ●(1954) BGUE 31/5. ér chapelieu-sé en doé hon tud koh lakeit o albéhen de seùel er braùan ma hellent. ●(1955) BGUE 38/4. Guillemot e ia de lakat oll é albéhenn de gempenn er hornad eit er hrogadeu de zonet.
(3) Lakaat e albac'henn gant udb. : s'enticher de qqc., se passionner pour qqc.
●(1912) DIHU 86/115. Ou albèhen ou des lakeit get er brehoneg hag er vro. ●(1923) DIHU 139/193. ne hellamb ket bout engorto é hei guel en treu, ma ne lakamb ket hun albèhen get treu hur bro.
(4) Bout albac'henn àr e benn = (?) souci, inquiétude (?).
●(1932) BRTG 12. ne hellein ket mirennein get er gas hag en albèhen e zo ar me fen diarben en doéré.
(5) Kemer albac'henn gant : se soucier de.
●(1939) KOLM 70. Ne vezè ket ret de Golmkel monet de uélet é léañned d'el lanneu, aveit diskoein dehè en albèhen e gemérè getè. ●91. A pe zè er roué Aidan de gas dehon é vugalé, hag é kemérè albèhen get ou buhé de zonet.