afronter

m. –ion Éffronté.

●(1824) BAM 144. ar marc'hadour-se ne d'ê nemet un affronter. ●(1844) LZBg 2^l blezad-2^l lodenn 31. un affrontér hag ur gueuïard.

●(1904) DBFV 3b. afrontér, afrontour, m. pl. terion, tr. «trompeur, charlantan.»