aflet .1

adj. Calmé.

●(1710) IN I 398. Saul, peini a ioa siget pe bossedet gant an Drouc-speret, ha peveus a hini e vese afflet hac arretet ar violanç dre ar Salmou pere a gane David.

●(1917) KZVr 215 - 15/04/17. Aflet, tr. «calmé, Cornouaille, Loeiz ar Floc'h.»