adj.
I. Attr./Épith.
(1) Facile, aisé.
●(1834) SIM 93. na vez netra êzettoc'h. ●(1869) KTB.ms 14 p 23. na euz netra a ezetoc'h.
●(1902) PIGO I 91. an ezetan da gavout. ●(1903) MBJJ 47. æzet aoalc'h e teu ganin pep poz. ●(1907) AVKA 60. Petra an aezeta. ●(1926) FHAB Kerzu 456. Ezet eo gouzout. ●(1929) MKRN 88. Dre mine Kerguz e kave Paolik an esekan diskenn, tr. «C'est par la montagne de Kerguz que Paolik estimait le chemin le plus facile pour descendre.»
(2) À l'aise.
●(1834) SIM 196. ec'h eller trei ha distrei, ec'h eller en em gaout êzet mad.
II. Adv.
(1) Bien.
●(1842) GBI II 442. Dibr d'in-me ma marc'h, dibr-han êset, tr. «Selle-moi mon cheval, selle-le bien.»
(2) Facilement.
●(1903) MBJJ 59. evel-se e tremen æzed ha dizrouk.