[aer .1 + -ius]
adj. Aéré.
●(1877) BSA 271. An ear fall a deue euz ar gouliou-se a ioa ken bras, ma rencas an aotrou cure, pa ieas d'he c'hoves, dond er meaz euz ar gador ha selaou he c'hovession en eul leac'h-all eariussoc'h.
●(1957) ADBr lxiv 4/458. (An Ospital-Kammfroud) Êriuz (aeriuz) : adj. – Construit sur êr, aer (air) : hirio eo êriuz an amzer e-skoaz ma oa deh ; kê dindan ar gwez, êriusoh e vo dit en disheol. ●(1962) EGRH I 5. aerius a., tr. « aréré, exposé au vent » un ti aerius, dilhad aerius.